Yıkılan sadece taşlar olsaydı belki tahammülü daha mümkün olurdu. Ancak yapılan zulüm, masum gönüllerimizde tedavisi mümkün olamayacak yaralar açılmasına sebep oldu.  Zamanımızın en büyük yıkımlarından birini yaşadı ve savaş sebebiyle harabeye döndü Halep. Tarihin görmüş olduğu en büyük medeniyetlerin her zaman içinde yer alan şehir, belki daha önce de yıkımlar ve zulümler görmüştür. Gerek televizyon, gerek sosyal medya aracılığı ile tanık olduğumuz ve gerekse de savaşın bütün kıyımına şahit olmuş insanlardan bizzat dinlediğimiz vahşet sebebiyle eminim hiçbir zaman bu kadar fazla hissedilmemiştir. Bir sanatçı yaptığı eseriyle, tıpkı bir tarihçi gibi tarihe not düşmüş, o anı kayıt altına almış olur. Bu sebeple bunca zaman medeniyetin, ilimin, insanlığın beşiği olmuş bu coğrafyanın böyle bir yıkıma gark olması da belgelenmeliydi. Halep varlığını devam ettirecek olsa da her zaman bir yanımız sızlatacak şekilde anılacaktır. Tarihe not düşmek adına yapılmış bu eser aynı zamanda Halep e karşı duymuş olduğum hislerimin bir yansımasıdır. Bir yanı ilim ile mamur, bir yanı savaş ile virane.