"Every image will taste death one day."
MANTRA
‘Mantra’ adlı işte duvar halısı üzerine yansıtılan ‘Her imge bir gün ölümü tadacaktır.’ söylemi, nesnenin bilinçte canlanan, yeniden üretilen görünümüne yani imgesine yönelik bir söylemdir. Burada ‘ölümü tadacak’ olma durumu bir sona erişle ilişkilidir ki söylemselleştirilen esas nokta nesnelerin bilince yansıyan görüntülerinin, bugün bilinçli bir şekilde geçici kılınan nesnenin, varlık niteliklerinin zamanla değişimiyle gerçeklik dediğimiz düzlemdekine uyum gösterecek olmasıdır. Görüntünün evcilleştirilmediği ve de gerçeklik alanının imge üzerinden yayılmaya, rahatsız etmeye devam ettiği durumlarda görme edimi bir aitlik problemi ile gölgelenir. Duvar halısının görüntüsel içeriği, toplumsal beğeni egzersizleri ile oluşan standardın dışında kaldığında aitlik nesnenin aitliğindense görüntünün nesneye aitliğiyle ilişkilidir. Bir duvar halısı imgesi ya da duvar halısının taşıdığı imge, Baudrillard’ın deyimiyle “derin bir gerçekliğin yokluğunu gizleyen” değil de “derin bir gerçekliğin yansıması olarak imge” halinde düşünülmüştür.
İşte kullanılan duvar halısının taşıdığı görüntü, varlık niteliklerinin görüntüyü kapsayarak normlaştığı ve aitleştiği, alışılmış olandan oldukça farklı, kalıplaşmış olan için bir anlamda ‘yeni’dir. Bu farklılık, aykırılık ya da lafın gelişiyle ‘gariplik’ durumu tüm çalışmanın merkezine oturur ve ‘Her imge bir gün ölümü tadacaktır’ mevcut için temel bir öğreti, bir mantra gibi tekrar edilir.
